Hurra! Je æ vørte 67.

KJELLAUG KJENSRUD

Pensjonist, heite det so fint! Lønnsmottager! Je får med andre ord alderstrygd. Det betyr at je æ gammal. Men føle je det slik? Nei, langt i frå. Ser det berre ein gong i blant når je flyg førbi spilen i gangen. No veit alle som kjenne me, at je æ ganske nærsynt.

Dei minste barnebarna har lært fyrste vers tå ”Ja, vi elsker”. Dei forsto med ein gong strofa der det står ”furet, værbitt”. Før det va slik som ho bestemor æ i fjeset.

So æ je altså det: Furet, værbitt. Fint, i grunn, å bli samenlikna med nasjonalsangen. Håret æ grått, men je har vel alltid vøre kommunefarga, så det æ greitt.

Får visst ikkje på-heng, det gjer berre dei som ha jobba. Men det bli ein god slump, har det vørte me fortalt.

Hå ska du spara te, da, bestemor?, spør barnebarna. Motorsykkel. Det har je ynskt me støtt. Men ein tå dei som æ raske i tankegangen regna fort ut at den je helst ville ha, var so køsbar, at je ville bli nemmar 90 før je hadde nok. Så da får je vel skrinlegge det.

De bli vel kanskje te at je kjøpe me eit nytt klesplagg o lite gøtt attåt kaffen.

Ha ein go sommar!