 |
Heia Hedalen!
KIRSTEN INGA KAMRUD
Eg
har vore på basar i Hedalen. Ei heilt ny oppleving for meg, ikkje basar
akkurat, men basar i Hedalen. Mykje likt med andre basarar eg har
opplevd, men også noko nytt.
Vi kjørte gjennom snøtung skog, sving etter sving, før vi kom fram til
menneske, lys og varme. Eg synest Hedalen på ein måte er litt
eventyraktig, eit rike for seg sjølv mot fjell og vidde. Eit levande
samfunn, litt hemmeleg og avsondra inne i skogen, ved ein sideveg. Du
har sikkert høyrt om at ein finn ukjente stammer inne i Amazonas.
Hedølene er ikkje akkurat ei ukjent stamme, dei er ein høgt utvikla
sivilisasjon med store ressursar og velutvikla kultur. Og dei tok
heldigvis venleg imot meg, ingen forgifta piler å sjå!
Ein bygdebasar er eit tverrsnitt av ei bygd. Det er bestemødre og
barnebarn, småbarnsforeldre, tenåringar og nokre menn. Det er bønder og
butikkdamer, lærarar og legar. Det er unge og gamle, sjenerte og
småsenile, blide og bryske, ja rett og slett folk. Og i dette tilfellet,
hedølar.
Som sagt, dei tok venleg i mot meg. Eg fekk kaffe og kringle og klem. Eg
kjenner ikkje mange i Hedalen, kanskje berre fem personar. Likevel var
det hyggeleg å koma inn i gymsalen, det virka som eg kjente mange. Mange
ville prate og eg møtte til og med ei dame eg kanskje er i slekt med. Eg
følte meg i slekt med mange der, eg!
Hedalen er ei levande bygd. Det er fullt opp av lag og foreningar,
organisajonar og aktivitetar. Det er entusiastar og originalar,
innflyttarar og innfødte, ressursar og talent. Eg opplever dei som eit
tett bygdefolk, med ein sterk identitet og eigenart. Og stolte av det!
Og det har dei all grunn til.
Du lurer kanskje på kva denne lovprisinga av Hedalen betyr? Er eg sponsa
av Hedda Hytter? Nei, dessvere ikkje. Men eg heiar på bygdene. Og eg
heiar på barn. For meg heng det saman. Utan barn og bygder stoppar
Norge. Utan barn og bygder stoppar livet. Barna er framtida og bygdene
gir oss framtida. Trur du meg ikkje, kan du jo prøve å greie deg utan
mat ei stund.
Difor blir eg både sjokkert og forundra over polikarar som vil kvitte
seg med bygda. Korleis kan nokon tru at det er noko å tene på å
øydelegge ei bygd? Ei bygd som Hedalen? Hedalen er som eit hjul, eit
hjul med eit nav. Og navet er skulen. Den som kommuneadministrasjonen
vil rive ned for å stoppe ein montessoriskule. Tek du navet ut av eit
hjul, vil alle eikene dette. Slik som butikk, bensinstasjon,
nytilflytting, framtidstru og felleskap. Hedalen ligg også slik til
geografisk at det ikkje er så naturleg å havne der om du ikkje er
spesielt interessert frå før. Folk på basaren fortalte meg at det kvart
år kjem tilbake unge familiar for å busette seg. Det vil ikkje skje om
bygda ikkje lenger har aktuelle tenestetilbod. Kvifor skal ein bu
avsides om det ikkje lenger er nokon fordelar med det?Skal ungane kjøre
buss opp til tre timar kvar dag? Det ville vera som at eg hadde kjørt
mine barn til Gol. Det er galskap.
Dei som vil kvele Hedalen, må jo ha ein idé om at det er lurt. Dei må
tru at det er til felles beste. Dei må tru at det fører til noko godt.
Kommunepolitikarar går då ikkje rundt og er slemme berre for moro skuld.
Dei må tru at å drepe ei utkantbygd er prisen å betale for at resten av
kommunen skal greie seg. Dei må tru at det å kjøre buss i timesvis kvar
dag er berre bra for barn. Dei må tru at fråflytting ikkje vil skje når
skulen blir borte. Dei må tru at dei pengane dei sparer, veg opp for
alle negative konsekvensar.
Og det er akkurat dette eg ikkje forstår. Tenk deg at kommunen er ein
kropp, ein kropp som treng næring og stell og pleie. Dessverre er denne
kroppen litt dyr i drift. Så då finn nokon ut at vi hogg av eine foten,
då blir det meir att til resten. Om ein då ikkje blør ihel, sjølvsagt.